انسان در خسارہ است – ذیل فارسی

خداوند تعالیٰ می فر ماید کہ انسان بسیار در خسارہ ہست.. بہ حیثیت انسان کہ فکر می کنیم واقعا” انسان در خسارہ و نقصان ہست۔ انسان کی در دنیا پیدا می شود تا بہ پنج سال بہ رحم روئے پدر و مادر می ماند، پس از او در مکتب قدم می ماند کہ علم و کسب حاصل کند کہ زندگی ائندش بہ راحت بگزرد۔

کمتر کہ فکر کنیم آن طفل بہ غرض راحت فردا تربیتی رنج و مصیبتہا را امروز کردن شروع می کند۔ این سلسلہ شروع می شود۔ طفل دہ، پانزدہ سال در تر بیتی مکتب عمرش تیر می شود ، بعد آزاں براے کسب و کار سر گرداں می شود، کسب کی می گیرد و در تلاش "خانہ نو زندگی نو” ہر یک باری تکلیف و مصیبت را بر داشتن تیار می شود..

وقتی کہ این آرزوئش بر می آید و زی پس تمناہاۓ دختر و بچہ پیدا می کند و براۓ آنہا ہرسختی را برداشت کند و آنہا را بر کمال برساند۔ انسان این قدر غافلست کی در ہمئ ہمین مرحلہ فکر عاقبت را فراموش می کند و بسیار جائزو ناجائز را تفاوت نہ می کنیم..

وقتی می رسدو و ہر کاری ما پرا نہ می شود..
انسان سختی و مشقت برداشت کر دہ و وقت تیر شدہ می رود..
غرض زندگی انسان ہمیشہ در فکر در محنت و مشقت می گزرد..

در مصروفیت دنیا نہ می فہمدو خواہ ہفتاد سال، خواہ نود یا صد سال عمر تیر کند بہ نظر من ہیچ فائدہ نہ می برد غیر خسارہ۔

بہ این دلیلہا گفتہ پروردگار حق است کہ انسان در خسارہ ہست